مهندسی بهداشت محیط زیست

به گزارش موژ و به نقل ساینس دیلی محققان دانشگاه نوتردام کانادا انواعی از غشاهایی پلیمری خودسامان (self-assembled) ساختند که اندازه منافذ آن قابل کنترل است و به عنوان فیلتر پیشرفته آب شیرین کاربرد دارند.

پیشرفته ترین فیلترهای آب شیرین امکان عبور آب را فراهم می کنند اما آلودگی های آن را جذب می کنند. این رویکرد، امکان بازیافت یا حذف ترکیبات محلول در آب را بر اساس ماهیت شیمیایی آن ها محدود می کند.
نکته جالب توجه در مورد پلیمرهای خودسامان جدید، این است که می توان نانوساختار و ترکیب شیمیایی دیواره متخلخل آن ها را از طریق چیدمان مولکول های پلیمر کنترل کرد.
این ویژگی امکان استفاده از مکانیزم های جداسازی مختلف را به منظور تفکیک ذرات محلول در آب بر اساس ماهیت شیمیایی آن ها فراهم می کند. این غشاهای پلیمری در مورد موادی مانند کلر یا اسید بوریک انعطاف پذیرتر از فیلترهای موجود در بازار هستند و رسوبات ناخواسته کمتری را جذب می کنند.
این فیلترها تعداد دفعات فیلترسازی آب را کاهش می دهند، میزان تمرکز کلر را در سیستم تصفیه کنترل می کنند و در نتیجه اثرات مخرب زیست محیطی این ماده را کاهش می دهند و مواد شیمیایی موردنیاز برای پاکسازی فیلتر را کاهش می دهند. بدین ترتیب موجب کاهش هزینه های عملیاتی و آثار زیست محیطی فرآیند تصفیه آب شیرین می شوند.
با توجه به این که برخی از روش های تولید پلیمرهای خودسامان با روش های مورد استفاده برای تولید فیلترهای کنونی سازگاری دارند، محققان امیدوارند در طول چند سال آینده امکان ساخت فیلترهای جدید پلیمری در مقیاس صنعتی فراهم شود.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Clean Water منتشر شده است.